Er is en wordt veel gediscussieerd over de ganzenproblematiek. De aantallen (met name overzomerende) ganzen en de daarmee gepaard gaande schade aan grassen en gewassen en aantasting van de menselijke veiligheid hebben zulke vormen aangenomen dat eerst de 8 en daarna de 7 belangrijkste belangengroepen met elkaar om tafel zijn gaan zitten om tot oplossingen te komen.
Een van de uitkomsten is dat het aantal overzomerende ganzen in Nederland (nu ca. 350.000) in korte tijd drastisch terug moet worden gebracht tot 100.000 grauwe ganzen (stand 2005) en 50.000 brandganzen (stand 2011) o.a. door middel van afschot. De jagers hebben daar indertijd direct afstand van genomen. Deelnemen aan zo’n massale inperking in zo korte tijd druist in tegen de weidelijkheidsbeginselen van de jacht. En voor je het weet krijg je het stempel van ‘ganzenmoordenaar’ opgedrukt. Om echter hun verantwoordelijkheid voor de agrarische sector en de natuur niet uit de weg te gaan hebben de jagers zich toch geconformeerd aan de uitkomsten en dragen nu samen met de landelijke natuurbeschermings- en agrarische organisaties hun aandeel bij aan het terugdringen van de aantallen. Dat is geen jacht. Dat is schadebestrijding. Een noodzakelijke ingreep om de ganzenaantallen in de toekomst beheersbaar te houden. Dat doet pijn. Ook de jager, omdat deze gewend is anders in het veld te staan.
Een reactie als van mevrouw Van Duin was dus te verwachten. Dat is haar goed recht in dit land. Maar het zou haar en met haar de Partij voor de Dieren tot eer strekken als zij a. niet zomaar wat roept b. de juistheid van haar beweringen vooraf zou controleren c. de democratische beginselen in dit land zou respecteren dan wel aanwendt om haar doel te bereiken en d. mensen niet ten diepste beledigt omdat zij het niet eens is met hun standpunten. Niet zelden het gevolg van het ontbreken van steekhoudende argumenten. Op dat moment bepaalt de emotie de toon van de discussie – dood ik of dood ik niet- en kan men zich gemakkelijk verlagen tot ongenuanceerde scheldpartijen die in essentie gaan over beschaving en ethiek, over verheffing van de mens. Niet over dierenleed.
De vraag die in deze centraal moet blijven staan is: willen we aantallen reduceren of niet? Half werk lost niets op. Daarom is gekozen voor de eerste optie. Dus zullen alle partijen door de zure appel heen moeten bijten.
Albert Schaafsma/Wildbeheereenheid Hoeksche Waard.
Elke avond op de hoogte van het laatste nieuws uit de Hoeksche Waard? Schrijf je dan hier in voor onze gratis nieuwsbrief.
