En zo is het nieuwe jaar een feit.
Volgegeten en doordrenkt met alcohol neemt menig mens zich voor nu een nieuw begin te maken.
De zogenaamde ‘goede’ voornemens.
Ieder jaar roep ik dat ik niet aan die onzin mee doe, van afvallen, sporten en nee zeggen. Het heeft geen zin om het te roepen als je er toch niet echt achter staat.
Als de sportschool me het hele jaar niks heeft geleken doet dat het nog steeds niet als het één januari is.
Dan kan er oudejaarsnacht nog zoveel drank genuttigd zijn, ik ga me niet voornemen om af te vallen en de boel strak te trekken.
Heel erg sorry, lieve sportschool met ongetwijfeld nog lievere mensen in Strijen.
En toch zit er een duiveltje in mijn hoofd.
Het prikt, graaft en lacht me uit.
Na het veertigste levensjaar blijven de kilo’s hardnekkig plakken en zakt de boel gestaag richting plavuizen.
Kleding wil de billen nog wel op zijn plek houden maar als vriendinnen vragen of ik mee ga voor een dagje sauna krijg ik het bij voorbaat al warm als ik er aan denk hoe ik daar met twee uitgezakte puddingen achter me aan slepend het koude badje in moet springen.
Ik zei nog zo, geen bommetje.
Al is het zwembandje rondom wel handig in zo’n bad.
Het drijfvermogen is wel groter met wat vet hier en daar maar om nou met buik en billen boven te blijven, nee dank u.
Al jaren hoop ik dat de vleermuismouwen en ‘oversized’ sweaters weer terug keren om over de broeken met hogere taille maar te zwijgen.
Hoe moet je dat in vredesnaam doen als je geen zestien meer bent en al helemaal geen size zero hebt?
Blijven staan en wat er ook gebeurt, niet bukken.
Nooit bukken!
Dan schiet je shirt uit je broek en valt alles uit elkaar.
Krijg je het nooit meer zo in elkaar als vanmorgen in de slaapkamer waar het niet zo licht was en alles wel mee viel tot je naar buiten ging.
De adem heel de dag in houden is niet goed voor de gezondheid maar hoe moet je het er dan een beetje elegant uit laten zien?
Oh, wat kan ik terug verlangen naar de tijd dat de roze koeken er moeiteloos in gingen en de buik iets was waar ik me niet druk over hoefde te maken!
Voor de dag nu kan beginnen kies ik zorgvuldig de nodige, wijde kleding uit en haal mijn gezicht uit mijn toilettas want au naturel is niet zo mijn ding.
Dan vraagt iedereen of ik ziek ben want ik zie zo wit.
Ja, als je de veertig bent gepasseerd is het afzien.
Dus prikt dat duiveltje en kijkt me afwachtend aan.
Het wordt dus tijd voor een schop onder de kont en het roer om want nu zijn de gewrichten vastgeroest en baal ik komende zomer weer als ik met zomerjurkje en al het water in spring omdat ik me dus echt niet bloter geef dan dat, nooit van zijn leven niet!
Daar krijg ik zo’n total eclipse idee van…
Strijen is mooi om te wandelen.
Mag ik ook beginnen met een korte wandeling? Het is best koud vandaag, mag het ook morgen?
Column geschreven door Mary Romijn.
Elke avond op de hoogte van het laatste nieuws uit de Hoeksche Waard? Schrijf je dan hier in voor onze gratis nieuwsbrief.
